అనుకున్నవన్నీ అలా అలా జరిగిపోతూవుంటే...

ఎలా వుంటుందంటారూ? అలాగే వుంది నాకు. ఒకదాని తరువాత మరొకటీ అద్భుతంగా నా జీవితంలోకి అవిష్కరింపబడుతున్నాయి. కలయో వైష్ణవ మాయయో అనే సామెత చందంగా అలా అలా పరుగులు పెడుతోంది నా జీవితం. నిజమో లేక నా భ్రాంతినో తెలియదు మరి.  అలా అని అన్నీ అనుకోగానే నా వళ్ళో వచ్చిపడటానికి నేనేమీ మానవాతీతుడిని ఏమీ కాదు కదా. తగిన విధంగా తగిన సమయంలో జరిగిపోతున్నాయి. ఏం జరిగాయి అంటే ఎన్నని చెప్పనూ? ఇంకా ఎన్నో జరగాల్సివుంది. అవి కూడా జరిగేస్తాయి. కోరికలకు అంతు వుంటుందా? ఇంకా కొన్ని ముఖ్యమయిన మార్పుల కోసం వేచి వున్నా. తగిన సమయం తీసుకుంటూ అవి కూడా ముందు పడుతున్నాయి. 

లా ఆఫ్ ఎట్రాక్షన్ సిద్దాంతం పాటిస్తున్నప్పటి నుండీ ఇదీ వరుస. విమర్శకులు సెలక్టివ్ థింకింగ్ అంటారు. కావొచ్చు. నాకూ మహత్మ్యాల మీద నమ్మకం లేదు కానీ... ఏంటో నాకే నమ్మశక్యం కానంతగా... ఏదో లెండి, అదో ఇదో ఏదో ఒకటి, ఏదో ఒక విధంగా మనకు మంచి జరుగుతున్నా లేక జరిగినట్లు అనిపిస్తున్నా మంచిదే కదా. నామీద నాకు నమ్మకం, ఆత్మ విశ్వాసం, ఉత్సాహం దినదిన ప్రవర్ధమానం అవుతూవుంటే కాదనగలనా? 

తాజాగా ఒక ఉదాహరణ ఇస్తానేం. చిన్నప్పటినుండీ నేను ఎలర్జీలతో అవస్థపడుతూ వస్తున్నా. ఈమధ్య వాటి గురించి కొన్ని పోస్టులు కూడా వ్రాసేగా. ఏ ఎలర్జీలు లేకుండా హాయిగా జీవితం గడిపెయ్యాలని ఆశించాను, అలా ఊహించాను (విజువలైజ్ చేసాను). అంతే. నా ఎలర్జీలకు నేను తీసుకుంటున్న ఆహారం ఏమో అనే ఆలోచన కలిగింది. ఎలిమినేషన్ మెథడ్ ద్వారా కొద్దిరోజుల్లోనే నాకు ఏం పడట్లేదో తేలిపోయింది. గుడ్డు, గ్లుటెన్ పడట్లేదు. మానివేసాను. హాయిగా వుందిప్పుడూ. మరి?

అలా ఒక్కొక్క సమస్యా తేలిపోతూవుంటే, ఒక్కొక్క సుఖమూ వళ్ళోకి వచ్చి పడుతూ వుంటే నా సామి రంగా ;)

అదండీ సంగతి. అలా అనుకున్నవన్నీ జరిగిపోతూ బాగా బ్యుజీ అయిపోయాన్నేను.  అందుకే కొన్ని నెలలుగా వాటితో ఉక్కిరిబిక్కిరి అయిపోయి బ్లాగు వ్రాయడమూ కుదర్లేదు. కొన్ని ముఖ్యమయిన మార్పులు: కొత్త (మంచి) ఉద్యోగం, కొత్త ప్రాంతం, కొత్త ఇల్లు (రెంటల్). ఈ వేసవిలో మరికొన్ని ముఖ్యమయిన మార్పులు నా జీవితంలో జరిగేస్తాయి. అవేంటో చెప్పాలా? అబ్బా ఆశ, దోశ, అప్పడం, వడా :))  ఇంకా ఒకటి ముఖ్యమయినది ఒకటి మిగిలి వుంది. ధనార్జన. 

వైట్ హవుజ్ లో మా అమ్మాయి పాదయాత్ర

కాస్త క్యాచీగా వుంటుందేమో అని పాదయాత్ర అన్నా లెండి. చాలా ఏళ్ళ క్రితం మా కుటుంబం తో కలిసి వైట్ హవుజ్ చూసాను. గేటు దగ్గరి నుండి లెండి. అప్పుడు మా చిన్నమ్మాయికి మూడు నాలుగేళ్ళు వుంటాయేమో. తనకి అందులోకి వెళ్ళి చూసే అవకాశం వస్తుందని కలలో కూడా అనుకోలేదు. గత ఏడాది తను 8వ తరగతి. తన స్కూల్ వాళ్ళు వాషిగ్టన్ డి సి కి మూడు రోజులు తీసుకువెళ్ళి గొప్ప గొప్ప ప్రదేశాలు అన్నీ లోపలికి తీసుకువెళ్ళి చూపించారు. అందులో ఇది కూడా ఒకటి.

అందులోకి వెళ్ళి చూడగలగలగడం సాధారణంగా అంత సులభం కాదు అని చాలామందికి తెలిసేవుంటుంది. 

తిరిగి వచ్చాక అడిగాను. ఎలా వుందీ అనీ. IKEA లాగా వుంది అంది!?  

హు! ఇన్నేళ్ళ తరువాతా...!

(కొన్ని నెలలుగా నేను ఏమయిపోయానూ - ఎందుకు వ్రాయట్లేదూ అనే ధర్మసందేహం కొద్దిమందికి అయినా వుండి వుంటుంది. సంతోషకరమయిన సంగతులతో త్వరలో వివరిస్తా. ఈ పోస్టులో ఒక సంగతి నేను వివరించినట్లుగా నాకు అన్నీ మంచిగా అనుకున్నట్లుగా జరుగుతూ వుంటే తబ్బిబ్బు అయిపోతూ తీరిక లేక వ్రాయలేదండీ. క్లుప్తంగా అదీ :)  ఇంకా కొన్ని ముఖ్యమయిన మార్పులు కూడా సంభవించాలి. అవీ జరిగిపోతాయి లెద్దురూ. కంగారు ఏమీ లేదు. ) 

ఇవాళ సాయంత్రం ఆఫీసు నుండి ఇంటికి వచ్చేసరికి ఇంట్లో ఎవరూ లేరు.  మా ఆవిడ ఏం వండిపెట్టిందో చూసాను. ఎగ్ బిర్యానీ. ఒక వైపు సంతోషం - మరో వైపు విచారం. కోడి గుడ్డు నాకు మాహా ఇష్టం కానీ నా వంటికి సరిపడ్టం లేదేమో అని ఈమధ్య పక్కకు పెట్టి ఆరోగ్యాన్ని పరిశీలిస్తున్నా. ఎలెర్జీ, ఇంటొలెరాన్స్ లక్షణాలు లేకుండా కొద్దిరోజులుగా లక్షణంగా వుంటున్నా. అయితే ఏ కారణం వల్ల అలా వుండగలుగుతున్నానో నాకు ఇంకా స్పష్టత లేదు. ఎందుకంటే పాలు, గ్లుటెన్ (గోధుమ వగైరా) మరియు కోడి గుడ్డు తో చేసిన పదార్ధాలు పక్కకు పెట్టేకా వంటికి కాస్త హాయిగా వుంది. అయితే నా ఇబ్బందులకు ఆ మూడూ కారణమా లేక ఒకటా రెండా అన్నది ఇంకా స్పష్టత లేదు. దాందేముంది, ఓ స్పష్టత తెచ్చుకుందాం అని ఎగ్ బిర్యానీ లాగించాను.   

కాస్సేపయ్యాకా ఓ మిత్రునికి ఫోన్ చేసా. మాట్లాడుతుంటే అస్సలు నాకు ఊపిరి తీసుకోవడమే కష్టంగా అనిపించసాగింది. నోట్లోంచి మాట రావడమే గగనం అవసాగింది. పరిస్థితి అర్ధం అయ్యింది - కొంత క్లారిటీ వచ్చింది. నాది ఎగ్ ఎలెర్జీ కాదు కానీ ఎగ్ ఇంటోలరాన్స్. అయితే తెల్లతో వస్తోందా లేక పసుపుతో వస్తోందా అన్నది తెలియదు. చాలావరకు తెల్ల తోనే సమస్య అంటుంటారు. అదే అవాలని ఆశిస్తాను. ఎందుకంటే నాకు పసుపు పచ్చ ఇష్టం మరీ. అందుకోసం మళ్ళీ తిని చూడాలి.  

ఎన్నో ఏళ్ళ నుండి ఇలా అవస్థ పడుతుంటే డాక్టర్లు ఏవేవో మందులు ఇస్తారు కానీ ఒక్కరన్నా ఏదయినా ఆహారం పడట్లేదేమో చూడకూడదా అని చెప్పలేదు. పదిహేనేళ్ళ క్రితం నేనే పట్టుబట్టి ఎలెర్జీ స్కిన్ టెస్ట్ చేయించుకున్నా. నెగటివ్. ఇహ నాది నాన్ ఎలెర్జిక్ రినిటిస్ అని తీర్మానించేసారు. అప్పటినుండీ ఇప్పటిదాకా ఎవేవో నాజల్ స్ప్రేలు వాడుతూ బండి నడిపిస్తున్నా. వాటితో విసిగిపోయి ఇహ ఈ డాక్టర్లతో కాదు అనుకొని నేనే పరిశోధించడం మొదలుపెట్టా. అనుమానం అనిపించిన కొన్నింటికి దూరం పెట్టాక హాయిగా వుంది. మళ్ళీ ఈ రోజు ఆ చిరాకులు మొదలయ్యాయి. ఎందుకో మీకు తెలుసు. ఆగండి - అజలస్టైన్ నాసల్ స్ప్రే కొట్టుకొని వస్తా. అది అంటీ హిస్టమిన్ స్ప్రే. 

ఏం డాక్టర్లో ఏమో - ఇలాంటి కొన్ని విషయాల్లో వారి మీద నమ్మకం సన్నగిల్లుతోంది.   

మొత్తమ్మీద చిన్నప్పటి నుండీ నేను పడుతున్న ఒక అవస్థకి సులభ పరిష్కారం దొరికేసింది. ఇలాంటివే ఎన్నో మంచి విషయాలు వరుసగా నా జీవితంలో జరిగిపోతున్నాయి మరి. అవన్నీ మీతో నేను పంచుకోవద్దూ? అన్నీ కాకపోయినా కొన్ని అయినా ;)